Następny.

Szumię, w wietrze nadziei,

niczym zagubiony wędrowiec,

do raju.

Płynę, po fali wspomnień,

otulam oczyma teraźniejszość,

idąc do raju.

Wołam, niemym krzykiem,

Ale oni mnie słyszą i patrzą na mnie,
stąpając pod górę.
Popycha mnie ręka sprawiedliwości,

po kamieniach moich błędów,
jestem u celu.
Nicość obejmuje moje biodra,

erotycznie mrucząc do ucha,
jesteś następny.

Wiersz jest mojego autorstwa, zarania się go kopiować.

Pracuję nad sobą.

Szumię, płynę, krzyczę. Upadam....

Upadłam.